Titulli: "Neuropelveologjia – Kur nervat flasin"

Në historinë e mjekësisë, ekzistojnë disiplina që lindin për të trajtuar sëmundjet e dukshme – ato që skanohen, preken, operohen. Por ka edhe disiplina që lindin për të kuptuar të padukshmen, për të dëgjuar dhimbjen që nuk flet me imazhe, por që ulëret në heshtje. Një nga këto është neuropelveologjia – një shkencë relativisht e re, që përpiqet të kuptojë dhe trajtojë një nga sfidat më të vështira të mjekësisë moderne: dhimbjen pelvike kronike me origjinë neurologjike.

⸻

Një hap përtej anatomisë klasike

Për dekada me radhë, dhimbja pelvike ka qenë një “terra incognita” në gjinekologji, urologji, kirurgji dhe madje edhe në neurologji. Pacientët – kryesisht gra – sorollateshin nga një specialist te tjetri, duke marrë shpesh diagnoza të paqarta si “vulvodini”, “sindroma e fshikëzës së ndjeshme”, “endometriozë e padukshme”, apo edhe më keq, etiketimin si çrregullim psikosomatik. Por trupi nuk gënjen. Dhimbja ishte aty. Dhe për ata që dinin të dëgjonin, ajo po fliste në një gjuhë të veçantë – gjuhën e nervave. Ishte si të shikoje një hartë pa emra rrugësh – një topografi dhimbjeje, por pa drejtim.

Neuropelveologjia e ndryshon këtë paradigmë.

E themeluar dhe zhvilluar si fushë më vete nga Prof. Dr. Marc Possover në fillim të viteve 2000, kjo disiplinë kombinon neurologjinë, kirurgjinë minimale invazive dhe shkencat e neurofiziologjisë për të krijuar një kuadër të ri të kuptimit të sistemit nervor në pelvis. Neuropelveologjia nuk sheh vetëm organet – ajo sheh nervat që i kontrollojnë, komunikimet që ndodhin në heshtje mes trurit dhe organeve të brendshme.

⸻

Anatomia e padukshme: rrjeta nervore që ndien dhe udhëheq

Sistemi nervor pelvik është një rrjet i ndërlikuar: nervat sakrale, nervi pudendal, rrënjët e pleksit lumbosakral, sistemi simpatik dhe parasimpatik, të gjitha të lidhura me funksionin urinar, defekues, seksual dhe ndjesor të zonës pelvike. Dëmtimet, ngjeshjet apo entrapment-et e këtyre nervave mund të shkaktojnë një sërë simptomash të pashpjegueshme:

• Djegie në vaginë, rektum apo uretër pa lezion anatomik

• Dhimbje që përkeqësohet në pozicion ulur

• Urinim i shpeshtë pa infeksion

• Impotencë apo humbje ndjesie në zonën gjenitale

• Dhimbje pas operacioneve që nuk zbuten me analgjezikë klasikë

Pacientët që i përjetojnë këto simptoma shpesh përballen me mohimin e vuajtjes së tyre, ose trajtime të pasuksesshme.

Një kirurg neuropelveolog nuk operon verbërisht. Ai e di se një prerje një milimetër më tej mund të ndryshojë jetën e pacientit – jo vetëm për mirë. Ai e kupton se dhimbja e pashpjeguar pas një operacioni të suksesshëm mund të jetë një sinjal nga një nerv i irrituar, jo një fantazmë në mendjen e pacientit. Në këtë fushë, diagnoza është po aq kirurgji sa dhe vetë operacioni: një kërkim detektivësh në labirintin neuro-anatomik të pelvisit.

Por Neuropelveologjia nuk është thjesht për kirurgët. Ajo është një urë bashkëpunimi – mes gjinekologëve, urologëve, kirurgëve të përgjithshëm, neurologëve e fizioterapistëve. Sepse kur nervat flasin, ato nuk e bëjnë vetëm në një gjuhë; ato flasin në dialekte që prekin të gjitha sistemet e trupit.

Kjo disiplinë ka ndryshuar edhe mënyrën se si e shohim dhimbjen kronike. Ajo ka hequr damkën e “trillimit” nga shumë pacientë dhe e ka zëvendësuar me një të vërtetë anatomike.

Neuropelveologjia nuk është vetëm shkencë. Është dëgjim. Është respekt. Është arti për të kuptuar se ndonjëherë, përpara se të flasë mjeku, është koha të dëgjojmë nervat. Sepse, kur nervat flasin, ato nuk kërkojnë gjithmonë bisturinë – por gjithmonë kërkojnë vëmendjen tonë.